ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Αγαπητοί φίλοι & αναγνώστες,

Από τις 11 Σεπτεμβρίου 2014 το θέατρο, ο κινηματογράφος, η μουσική, η λογοτεχνία, οι συναντήσεις με σημαντικούς ανθρώπους απ’ τον χώρο των Τεχνών & των Γραμμάτων

&  οτιδήποτε άλλο μας εμπνεύσει στην πορεία

θα διαβάζονται…

«ΑΛΛΙΩΣ»

Οι αγαπημένες σας στήλες:

·       ΑΓΑΠΗΤΟ ΜΟΥ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ

·       ΜΟΥΣΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

·       ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙΝΟ ΠΟΥ ΑΠΟΜΕΝΕΙ

·       ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

·       ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΕΙΣ

·       ΤΕΧΝΕΣ

·       ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ

·       ARS & VITA – ARS & VITA ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ

·       BLAME IT ON THE STARS

τις οποίες εσείς αναδείξατε

              αρχικά μέσα από το ART-PROJECT24…

μεταφέρονται στην ολοκαίνουργια πλατφόρμα

του ηλεκτρονικού περιοδικού

για τις Τέχνες & τον Πολιτισμό ΑΛΛΙΩΣ…

http://alliosmagazine.wordpress.com/

                               

Σας προσκαλούμε όλους

στην καινούργια μας «περιπέτεια»!

Για το «ΑΛΛΙΩΣ»

Ο Εκδότης/Διευθυντής          &       η Αρχισυντάκτρια

Κων/νος  Καραγιαννόπουλος          Λίλα Παπαπάσχου

Ο Ίλιγγος του Φόβου (Ποιητικό Χρονογράφημα)

"ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ"

...κατά κόσμον Λίλα Παπαπάσχου

φωτογραφίες: Ευθύμης Παπαπάσχος

https://www.facebook.com/efthimisphotography?fref=ts 

Ο χρόνος κινείται γρηγορότερα απ’ το φως.

Ζωές καταλήγουν στατιστικές

πριν προλάβει η μυρωδιά του καμένου δέρματος

ν’ αναπαυθεί εν ειρήνη.

Σ’ αιματοβαμμένες οθόνες

        η φρίκη μιας προαναγγελθείσας Αποκάλυψης;

Άνθρωπος κατά ανθρώπου, ανέκαθεν.

Πως αλλιώς να υπάρχουμε

αφού είμαστε ανάξιοι της συνύπαρξης;

      Ο Θεός μου κόντρα στο Θεό των αλλόθρησκων.

Ο άντρας μου ενάντια στον δικό σου.

Ο γιος μου δολοφονεί…
δολοφονείται απ’ το γιο σου.

Σύνορα, Συμμαχίες, Συνομωσίες.

Με άλλοθι τον πολιτισμό και την τεχνολογία.

Ηθικός αυτουργός αναλαμβάνει το μίσος.

Ελλοχεύουν στην άγνοια

οι μαζικότερες -κατά συρροή- ανθρωποκτονίες.

Την 254^η ημέρα του σωτήριου έτους 2001

πλήρωσαν οι αιχμάλωτοι του καπιταλισμού

για τους αρχηγούς τους.

Την 254^η ημέρα του σωτήριου έτους 2001

πλήρωσαν οι αιχμάλωτοι του θεοκρατισμού

για τους αρχηγούς τους.

Απόμειναν 111 μέρες και μια αιωνιότητα

ν’ αμαυρωθεί εκατέρωθεν

η θυσία τους.

Ειδήσεις… ντοκιμαντέρ…παραπληροφόρηση…αντίποινα…

δρακόντεια μέτρα ασφαλείας… χολιγουντιανές ταινίες…

συναυλίες μνήμης...

Όλα μέσα στο πρόγραμμα.

Σπλάτερ μ’ ολίγο μελό, το επιμύθιο.

Κάθε χρόνο κι από μία επέτειος.

Φθίνουσα στην πορεία η συγκίνηση.

Αναπάντητα τόσα κι άλλα τόσα ερωτήματα.

Την 254^η μέρα του σωτήριου έτους 2014

θα μας πονέσουν παλιές πληγές

χωρίς ελπίδα επούλωσης

των επίκαιρων.

Παραμένει ίδιο, το δίλημμα.

     Να παραδοθώ ζωντανός στις φλόγες 
ή να πέσω στο κενό

       απ’ τους ουρανοξύστες της οικονομικής ανάκαμψης;

             Αμφιλεγόμενη, του ακαριαίου η λύτρωση.

11 – 175 – 77 – 93…

Πόσα άκουσαν τα μαύρα κουτιά

πριν συντριβούν κι οι τελευταίες ελπίδες;

Πόσα γιατί, πόσες κραυγές, πόσα «αντίο, σ’ αγαπώ»

  πόσες επικλήσεις στα θεία;

    Πώς ν' αποκωδικοποιηθεί η ψυχολογία

ενός - από στιγμή σε στιγμή - μελλοθάνατου;

            

  Συρία -  Γάζα - Ιράκ

     η προσφάτως εμπόλεμη Ουκρανία…

Την 254^η μέρα του σωτήριου έτους 2014

σύμφωνα με το ημερολόγιο εορτάζουν

η Ευανθία κι ο Ευάνθης

ο Ευφρόσυνος κι η Θεοδώρα.

Σήμερα επίσης έχουν πρεμιέρα και τα σχολεία.

Mε πολλές προσευχές και καθόλου βιβλία.

Η ζωή μας ολόκληρη, ένα αστείο.

Αέναη τραγική ειρωνεία.

                   

        Την 254^η μέρα του σωτήριου έτους 2014

τίποτα καλέ μου φίλε...

        δεν άλλαξε.              

                  

* Το πρώτο Ποιητικό Χρονογράφημα του 2^ου Κύκλου της στήλης «ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ» είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στον αγαπημένο μου φίλο και συνεργάτη Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο, σαν ένα ελάχιστο ευχαριστώ για… όλα! Ο τίτλος του ποιητικού χρονογραφήματος προέκυψε από μια μαραθώνια συζήτηση γύρω απ’ το θέμα του «φόβου»,  που ακόμα δεν έχουμε τελειώσει… Μου άρεσε τόσο πολύ ο όρος, που χρησιμοποίησε  «Ο ίλιγγος του Φόβου», που του ζήτησα να τον χρησιμοποιήσω ως τίτλο κατόπιν ποιητικής & δικής του…αδείας!

                         

ΜΙΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΗΘΟΠΟΙΟΣ & ΕΝΑΣ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ "ΣΥΝΑΝΤΙΟΥΝΤΑΙ" ΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΜΑΙΡΗΣ ΝΑΝΟΥ....(ARS & VITA ΠΡΟΣΩΠΟΓΡΑΦΙΕΣ)

             

         Π Ρ Ο Σ Ω Π Ο Γ Ρ Α Φ Ι Α

 Μ Α Ι Ρ Η   Ν Α Ν Ο Υ

τη στήλη γράφει & επιμελείται 

η Λίλα Παπαπάσχου

            Πως ακριβώς μπήκε στη ζωή σας η Υποκριτική;

Απ' όταν ήμουν παιδί, ο μπαμπάς μου έλεγε για πλάκα, ότι όταν μεγαλώσω θα με στείλει στο Χόλυγουντ, το οποίο για μένα τότε ήταν σαν μια καραμελούπολη, κάτι σαν την Ντίσνευλαντ. Όσο μεγάλωνα, όμως άλλαζαν τα πλάνα κι όμως ήταν φυσικό, θα προτιμούσε να με δει γιατρό, επιστήμονα δηλαδή.  Τίποτα απ’ όλα αυτά, που σχεδιάζαμε δεν έγινε, γιατί δυστυχώς έχασα και τους δυο μου γονείς πολύ νωρίς. Πρώτος πέθανε ο πατέρας μου και δύο χρόνια μετά – ήμουν μόλις 17 – «έφυγε» κι η μητέρα μου. Μετά έμεινα τελείως μετέωρη. Όπως ήταν φυσικό έπεσα σε μια βαθιά κατάθλιψη,  γιατί σαν παιδί δεν μπόρεσα, να διαχειριστώ δύο θανατικά μέσα στο σπίτι. Φιλοξενήθηκα για αρκετά χρόνια από την ξαδέλφη μου, η οποία ήταν ένας άνθρωπος με ευαισθησίες. Ανησυχώντας για την  εσωστρέφεια μου, θέλησε να βοηθήσει, ώστε να εξωτερικεύσω κάποια συναισθήματα. Εκείνη κι ο άντρας της – ήταν σκηνοθέτης κινηματογράφου -  με πήγαν στη Σχολή του Κατσέλη. Στην αρχή ξεκίνησα δειλά-δειλά, αλλά στην πορεία αποδείχτηκε,  ότι  ήμουν κάτι παραπάνω από καλή και ότι το θέατρο για μένα δεν ήταν απλά ψυχοθεραπεία. Κατάφερα κι αποφοίτησα μαζί με πολύ σπουδαίους ηθοποιούς, όπως ο Δημήτρης Καταλειφός, με τον οποίο μάλιστα δώσαμε εξετάσεις τον Πεέρ Γκυντ του Ίψεν, εκείνος στον ομώνυμο ρόλο κι εγώ παρόλο που ήμουν κοριτσάκι, στο ρόλο της μητέρας του. Κάπως έτσι μπήκε η υποκριτική στη ζωή μου κι έγινε τελικά κομμάτι του εαυτού μου.

Είστε μια πολύ εμφανίσιμη γυναίκα, με μια ιδιαίτερα αισθαντική φωνή,   ενώ     ταυτόχρονα εκπέμπετε έναν αριστοκρατικό αέρα επί σκηνής και επί…ζωής! Έχετε επίγνωση της γοητείας που ασκείτε;

Όχι, καθόλου. Ποτέ δεν σκέφτηκα «α ξέρεις είμαι ωραία, ασκώ γοητεία». Δεν το εκμεταλλεύτηκα ποτέ. Εμένα με ενδιαφέρει ο ρόλος και μέσα απ’ αυτόν να μπορέσω, να δουλέψω και να εκφραστώ. Ακόμα και στη ζωή μου δεν το έκανα αυτό, να το πουλήσω δηλαδή, ότι είμαι ωραία. Δεν μπορώ, να δω αυτό που βλέπουν οι άλλοι. Υπάρχουν γυναίκες που έχουν αυτή την αυτογνωσία και την αυτοπεποίθηση. Εγώ δεν το έχω αισθανθεί ποτέ αυτό.

Κατά καιρούς γίνονται πολλές συζητήσεις και άλλες τόσες αναλύσεις   από ειδικούς και…λιγότερο ειδικούς για το θέμα της «τεχνικής». Εσείς πως λειτουργείτε ως ηθοποιός; 

Βέβαια παίζει ρόλο κι η τεχνική, γιατί ένα μέρος της δουλειάς του ηθοποιού αφορά την τεχνική. Χωρίς την τεχνική δεν γίνεται. Από την άλλη δεν νομίζω, ότι μπορεί να γίνει κάτι χωρίς το ανάλογο συναίσθημα. Χωρίς αυτό δεν γίνεται τίποτα, αλλιώς δεν μιλάμε για θέατρο. Χρειάζεται μια ισορροπία.

Πιστεύετε, ότι οι Δραματικές Σχολές με τον τρόπο που λειτουργούν στην Ελλάδα, αναδεικνύουν και εκπαιδεύουν πραγματικά τη νέα γενιά καλλιτεχνών ή απλά συντηρούν το όνομα και το «πελατολόγιο» τους, προκειμένου να μην κλείσουν;

Πιστεύω, ότι υπάρχουν και κάποιες καλές Δραματικές Σχολές, οι οποίες προετοιμάζουν τα παιδιά, με καλές προοπτικές. Φυσικά, υπάρχουν κι άλλες – έχω ακούσει πάρα πολλά, τέρατα! – που εκμεταλλεύονται την αγωνία και οτιδήποτε άλλο διαθέτει ένας νέος, που θέλει ν’ ακολουθήσει αυτό το επάγγελμα και στο τέλος αν εκείνος έχει κάποια θετικά στοιχεία και διασωθεί έχει καλώς, αλλιώς…Πάντως οι σχολές που κάνουν σωστά τη δουλειά τους, δίνουν πολλά στα νέα παιδιά, γι’ αυτό και τα περισσότερα είναι τόσο καλά δουλεμένα. Το βλέπω και στην πράξη, ότι ξέρουν πάρα πολλά πράγματα.

Είχα την τύχη να σας δω πρόσφατα στο ΑΠΟ ΜΗΧΑΝΗΣ ΘΕΑΤΡΟ, σε μια καταπληκτική παράσταση σε σκηνοθεσία της χαρισματικής Φένιας Aποστόλου, βασισμένη στον ΠΕΛΕΚΑΝΟ του Στρίντμπεργκ.  Ομολογώ, ότι με αφήσατε άφωνη με την ερμηνεία σας, σε έναν άκρως απαιτητικό ρόλο, ενώ εντυπωσιάστηκα κι από τον τρόπο που επικοινωνούσατε με τους συμπρωταγωνιστές σας. Είστε τόσο γενναιόδωρη εκ φύσεως; Τι θα λέγατε στους καταξιωμένους συναδέλφους σας, που νιώθουν ν’ απειλούνται από τη νέα γενιά;

Δεν νομίζω, ότι πρέπει να αισθάνεται κανείς, ότι απειλείται από τη νέα γενιά.  Χώρος υπάρχει για όλους. Υπάρχει χώρος και για τους ρόλους μεγαλύτερης ηλικίας και για τους νέους ανθρώπους.  Όταν παίζεις με νεότερους ηλικιακά συναδέλφους, δίνεις και παίρνεις. Δίνω εγώ ότι μπορώ, απ’ αυτό που έχω μαζέψει τόσα χρόνια και μου δίνουν εκείνοι όλα τα καινούργια που φέρουν, γιατί όπως είπα και παραπάνω, υπάρχουν πολύ αξιόλογα παιδιά, που γνωρίζουν πολλά πράγματα.

Σας ιντριγκάρουν γενικά οι δύσκολες και περίπλοκες ηρωίδες; Ποια είναι αυτή που ξεχωρίζετε;

Βέβαια. Ένας ρόλος αποκτά μεγαλύτερο ενδιαφέρον, όταν υπάρχουν κάποιες δυσκολίες.  Ψάχνεσαι πιο πολύ κι αυτό που μένει δεν είναι μόνο αυτό, που έχεις ν’ αποδόσεις πάνω στην σκηνή. Κερδίζεις κι εσύ σαν άνθρωπος.  Υπάρχουν πολλοί σπουδαίοι ρόλοι και στο ελληνικό και στο ξένο ρεπερτόριο. Τι να πρωτοαναφέρω; Δεν θα ήθελα να εγκλωβιστώ σε κάποια συγκεκριμένη επιλογή, γιατί πολλές φορές ανακαλύπτεις κάτι εντελώς καινούργιο και σκέφτεσαι «τι ωραίο έργο…τι ωραίος ρόλος». Αντίστοιχα, ένα κλασικό έργο, μπορεί ν’ ανέβει μ’ έναν καινούργιο τρόπο, όπως συνέβη με τον ΠΕΛΕΚΑΝΟ του Στρίντμπεργκ.  Στην αρχή,  φοβήθηκα λίγο τον τρόπο με τον οποίο η Φένια Αποστόλου, επέλεξε να ανεβάσει ένα τόσο γνωστό κλασικό έργο, αλλά αυτό το καινούργιο εμένα με γέμισε και μάλιστα βρέθηκαν πολλοί συνάδελφοι, που μου είπαν «Μπράβο! Ήταν πολύ καλό βήμα αυτό που έκανες!» Ένας ηθοποιός δεν μπορεί ποτέ να «κλείσει». Ακόμα κι ένας πολύ μικρός ρόλος, μπορεί να έχει το ενδιαφέρον του.

Είμαι σίγουρη, ότι ο όρος «κρίση» κι όσα αυτός περιλαμβάνει, έχει μπει και στη δική σας ζωή,  άμεσα ή έμμεσα. Υπάρχουν άνθρωποι από τον στενό ή ευρύτερο κύκλο σας, που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιβίωσης;

Αυτό που δυστυχώς είναι πολύ έντονο αυτήν την εποχή, είναι ότι λόγω της κρίσης έχουν «χαθεί», ένα δύο γενιές και δεν ξέρουμε πόσες ακόμα έπονται. Υπάρχει κόσμος, που κάποτε ζούσε πολύ διαφορετικά και τώρα έχει αναγκαστεί, να περιορίσει ακόμα και τις βασικές του ανάγκες. Όλοι το περνάμε αυτό. Βλέπω και τα νέα παιδιά, κρίνοντας από τη γενιά της κόρης μου, που τελειώνουν με άριστα και διαθέτουν άπειρα προσόντα, μεταπτυχιακά, ένα σωρό εφόδια και βλέπεις ότι ψάχνονται τα παιδιά και δεν μπορούν να βρουν το δρόμο τους και νιώθεις μια μεγάλη πίκρα, γιατί λες: «τι γίνεται αυτή η γενιά»; Μπορεί να είναι κοινότοπο αυτό που λέω, αλλά έτσι είναι!

Είναι αλήθεια, ότι έχουν ακουστεί πολλές απόψεις επί του θέματος… Κατά την γνώμη σας, πως οδηγηθήκαμε από το «Λεφτά Υπάρχουν»…στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο; Άραγε, έχει όντως αρχίσει, να διαφαίνεται φως στο τούνελ…ή είναι απλά το τρένο, που έρχεται – ξανά -  καταπάνω μας;

Τι να πω…το  τρένο αυτό έρχεται καταπάνω μας, πάμε κι εμείς μαζί του…έχει σφηνώσει; Δεν ξέρω τι γίνεται ακριβώς, αλλά φως δεν φαίνεται πουθενά. Επίσης, δεν γνωρίζω πως φτάσαμε ως εδώ, αλλά φαινόταν ότι κάτι θα συμβεί, γιατί αυτή η ξαφνική πεποίθηση, ότι όλοι είμαστε ισοδύναμοι οικονομικά και μπορούμε, να κάνουμε τις απίστευτες διακοπές με διακοποδάνεια και εορτοδάνεια και τα συναφή, δεν ήταν κάτι συμβατό με τη λογική. Θα πρέπει, να ήσουν πολύ απροβλημάτιστος άνθρωπος, για να μην υποψιαστείς, ότι κάτι έρχεται καταπάνω μας.  Συζητώ με διάφορους φίλους και συναδέλφους και όλοι νιώθουμε το ίδιο. Κάπως σαν χαμένοι κι ελάχιστα αισιόδοξοι. Βέβαια και σαν λαός δεν κάνουμε κάτι, πέρα από το να μεμψιμοιρούμε. Όταν όμως γίνονται διάφορες κινητοποιήσεις,  δεν κατεβαίνει κανείς. Όλοι από τον καναπέ. Στην αρχή που κάτι γινόταν, που ήταν οι υπόλοιποι; Γενικά σαν λαός, είμαστε πολύ ενεργοί στην κριτική και λιγότερο πρόθυμοι στη δράση. Δυστυχώς δεν βλέπω φως…Σφηνώσαμε!

Υπάρχει κάτι που σας ενοχλεί στον τρόπο, που προβάλλονται από τα ΜΜΕ, οι άνθρωποι του καλλιτεχνικού χώρου;

Ανάλογα και τι ονομάζουμε «καλλιτεχνικό χώρο». Τους ανθρώπους που πρέπει και αξίζουν, πολύ καλά κάνουν και τους προβάλλουν. Βέβαια, κατά καιρούς ακούς και κάποια ονόματα και λες «ποια είναι αυτή η κυρία, ποιος είναι αυτός ο κύριος»…και γιατί έχει τέτοια προβολή, ενώ παράλληλα παίζεται μια πολύ καλή παράσταση και δεν έχει ενδιαφερθεί κανείς, να την προβάλλει. Ευτυχώς, τώρα τελευταία μέσω ειδικά του διαδικτύου, υπάρχει μια ευρύτερη κάλυψη των καλλιτεχνικών δρώμενων, με αποτέλεσμα, να γίνονται γνωστές και δουλειές, που παλιότερα δεν θα είχαν την ίδια απήχηση κι αυτό είναι πολύ παρήγορο.

Υπάρχουν πάρα πολλοί ενδιαφέροντες γυναικείοι ρόλοι στη διεθνή και εγχώρια δραματουργία κι όμως πολλές συνάδελφοι σας παραπονιούνται, ότι δεν δέχονται προτάσεις, ενώ άλλες πάλι σνομπάρουν τους ρόλους της μητέρας, της γιαγιάς ή άλλους παρεμφερείς και κάποιες επιμένουν, να συντηρούν εσαεί το προφίλ της λολίτας ή της μοιραίας. Μήπως τελικά απαξιωνόμαστε και λίγο από μόνες μας στην τέχνη και γενικότερα;

Πιστεύω, ότι τώρα πια δεν γίνεται τόσο αυτό. Βλέπεις ας πούμε και ηθοποιούς, που υπήρξαν πολύ όμορφες γυναίκες και δεν έχουν κανένα πρόβλημα να παίξουν τη μαμά, τη γιαγιά κτλ,  όπως ας πούμε η Ελένη Φιλίνη, που έπαιξε στα ΚΛΕΜΜΕΝΑ ΟΝΕΙΡΑ το ρόλο της μητέρας του Π. Μπουγιούρη και την εκτίμησα πολύ γι’ αυτό.  Θα πρέπει να είσαι ανόητη αν μεγαλώνοντας, θέλεις να παίζεις μόνο τις μοιραίες και τις ωραίες, δεν γίνεται αυτό. Κάποια στιγμή το ίδιο το πρόσωπο θα στο δείξει και νομίζω, ότι οι ρόλοι των μαμάδων και των γιαγιάδων έχουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον.

Ποιες είναι οι γυναικείες ερμηνείες – κι όχι μόνο – στο θέατρο ή τον κινηματογράφο, που σας έκαναν τόσο μεγάλη εντύπωση, ώστε να ευχηθείτε κάτι αντίστοιχο για τον εαυτό σας;

Όσον αφορά το θέατρο, μια παράσταση με την οποία είχα τρελαθεί και την είχα δει 4-5 φορές ήταν η ΔΕΣΠΟΙΝΙΔΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ, με τη Λαμπέτη. Ήταν πραγματικά απίστευτη! Όπως και στη Σάρα, που έπαιξε μετά. Παλιότερα το ΜΑΝΑ ΚΟΥΡΑΓΙΟ με την Παξινού. Τώρα στον κινηματογράφο κυριαρχεί η Μέρυλ Στρυπ. Τι έχει παίξει! Δεν μιλάω μόνο για τους κορυφαίους της ρόλους. Ακόμα και στο MAMMA MIA, έδειξε μια νεανικότητα, μια τρέλα και εξέπεμπε ομορφιά. Μια ερμηνεία γεμάτη ενέργεια, λαμπερή. Είναι φοβερή πραγματικά. Εκεί φαίνεται ο μεγάλος ηθοποιός. Να μπορεί να παίζει όλη αυτή τη γκάμα και να είναι εξίσου καλός σε όλα.

Εκτός από θεατρικά έργα και το ART-PROJECT 24 (αν δεν παινέψεις το σπίτι σου χαχα!!), τι άλλο διαβάζετε στον ελεύθερο χρόνο σας;

Διαβάζω πολύ λογοτεχνία. Μυθιστορήματα, ποίηση – λιγότερο ποίηση -  και κάποια ιστορικά κείμενα. Μου αρέσει πάρα πολύ το διάβασμα. Η λογοτεχνία με ταξιδεύει…

Θα ήθελα, να μου αναφέρετε ενδεικτικά κάποιους αγαπημένους σας καλλιτέχνες, ενδεχομένως κι από διαφορετικές τέχνες.

    

Είναι πάρα πολλοί αυτοί που αγαπώ. Ξεκινώντας με τους      Έλληνες ποιητές ο Ελύτης, ο Ρίτσος, φυσικά ο Καβάφης…και για να έρθουμε και στους νεότερους ο Σαχτούρης, ο Λειβαδίτης. Από ζωγράφους ο αγαπημένος μου είναι ο Βαν Γκονγκ και μετά ο Τσαρούχης, ο Φασιανός και πολλοί ακόμα….Όσον αφορά κινηματογραφικούς σκηνοθέτες μου αρέσει πολύ ο Λανς Φον Τρίερ κι όλη η αμερικανική σχολή, που έχει παρουσιάσει απίστευτες ταινίες. Μου αρέσουν επίσης, οι περισσότερες παλιές Γαλλικές ταινίες του ρεύματος της  Nouvelle Vague.

Έχει τύχει ποτέ  κατά τη διάρκεια μιας παράστασης, να «χαθείτε» εντελώς μέσα στο ρόλο που ερμηνεύατε;

Γενικά χάνεσαι όταν παίζεις. Πρέπει βέβαια, να υπάρχει κι ένας έλεγχος, αλλά όταν ανεβαίνεις στη σκηνή, μπαίνεις στο ρόλο και εκτίθεσαι, τις περισσότερες φορές φεύγεις, χάνεσαι.        Γι’ αυτό μετά από μια παράσταση δεν μπορείς,  να πας κατευθείαν σπίτι σου και να κοιμηθείς ή και να πας, θέλεις χρόνο για ν’ αδειάσει όλο αυτό, να φύγει. Αλλά είναι οι στιγμούλες αυτές, που είναι και μαγεία συγχρόνως. Είναι μαγευτικό όλο αυτό.

Ποια είναι η γνώμη σας για το Φεστιβάλ Αθηνών και τα κατά τόπους καλλιτεχνικά φεστιβάλ; Παρακολουθήσατε κάποια παράσταση φέτος;

Φέτος δυστυχώς δεν πήγα, αν και το ήθελα. Άκουσα ότι παρουσιάστηκαν κάποιες πολύ αξιόλογες παραστάσεις, αλλά άκουσα και κάτι «κραξίματα»…μεγάλα! Δεν μπορώ να έχω ξεκάθαρη γνώμη, γιατί οι πληροφορίες που έχω, είναι από κάποιες κριτικές που διάβασα και τίποτα άλλο. Επίσης, σε κάποιες που πήγα, δεν υπήρχαν εισιτήρια, ήταν οι περισσότερες sold out. Αυτό από μόνο του είναι πολύ ευχάριστο. Καλύτερα να βλέπει ο κόσμος θέατρο, να το ευχαριστιέται η ψυχή του!

Κυκλοφορείτε στο κέντρο της Αθήνας; Ποια είναι τα αγαπημένα σας μέρη στην πόλη και γιατί;

      

Βεβαίως κυκλοφορώ και μ’ αρέσει πολύ όλο το Ιστορικό Κέντρο. Μ’ αρέσει αυτή η περίφημη βόλτα του Θησείου. Επίσης, προτιμώ τα μέρη που εκπέμπουν αυτό το «κάτι», πως να το πω, ενέργεια;  Όποτε κατεβαίνω στο κέντρο για κάποια δουλειά, συνήθως το συνδυάζω με μια ωραία βόλτα στις διάφορες γειτονιές, τα στενά… μ’ αρέσει ν’ ανακαλύπτω κάθε φορά και κάτι καινούργιο.

Πρόσφατα είδα διάφορες ταινίες με πρωταγωνίστριες εξαιρετικά ταλαντούχες ηθοποιούς όπως οι:  Έλεν Μίρεν,  Τζούντι Ντέντς,  Έμα Τόμσον, Βανέσα Ρεντγκρέιβ, Νταιάν Κίτον, Σάλι Φιλντ και φυσικά το «ιερό τέρας», που ακούει στο όνομα Μέρυλ Στρηπ. Σε όλες αυτές τις ταινίες ο ρόλος τους ήταν υπερβολικά απαιτητικός, τόσο υποκριτικά όσο και σωματικά και τον απέδωσαν με φοβερή πιστότητα και άνεση, βάζοντας κάτω πολύ νεότερες συναδέλφους τους. Στην Ελλάδα έχουμε ένα ταμπού με την ηλικία ή είναι ιδέα μου;

Δεν πρέπει να έχουμε ταμπού, γενικά. Θεωρώ, πως αν υπάρχουν, κακώς υπάρχουν. Απλά εδώ δεν έχουμε την υποδομή για να κάνουμε τέτοια πράγματα, τουλάχιστον όχι ακόμα. Άρα δεν είναι θέμα ηλικίας ή ταμπού η σωστή απόδοση ενός απαιτητικού ρόλου, αλλά καθαρά θέμα υποδομής.

Προτιμάτε να συνεργάζεστε περισσότερο με άντρες ή με γυναίκες σκηνοθέτες;

Υπάρχουν ουσιαστικές διαφορές στον τρόπο προσέγγισης ενός έργου, ανάμεσα στα δύο φύλα;

     

 Ο καθένας έχει να δώσει το δικό του στοιχείο. Μπορεί ένας άντρας  σκηνοθέτης, να πιάσει περισσότερες γυναικείες ευαισθησίες και να σου τις μεταδώσει μέσα από ένα ρόλο. Οι γυναίκες από την άλλη, έχουν μια ιδιαίτερη δυναμική στο χώρο και συνήθως παρουσιάζουν πιο τολμηρά και πιο ωραία πράγματα. Ο καθένας έχει τη γοητεία του, έτσι πιστεύω.

Τι ρόλο παίζει η μουσική στη ζωή σας; Αν κάποιος σας ζητούσε να την «ντύσετε» μουσικά, ποιο θα ήταν το δικό σας σάουντρακ;

     

Το BOLERO του Ravel. Νομίζω ότι είναι ένα κομμάτι, που σε «προχωράει».   Μπαίνοντας κλιμακωτά το κάθε όργανο,  όταν στο τέλος συναντιούνται όλα τα μουσικά όργανα μαζί, έχεις μια αίσθηση πληρότητας, ολοκλήρωσης. Έχω την αίσθηση, ότι κάπως έτσι είναι κι η πορεία του ανθρώπου, ε;

 Γνωρίζω – off the record – ότι ετοιμάζετε πολύ όμορφα πράγματα.     Θα μας πείτε περισσότερα γι’ αυτά; Για να κλείσουμε την κουβέντα μας αισιόδοξα και…δημιουργικά!

Στο Αγγέλων Βήμα, θα γίνει ένα Φεστιβάλ Ελληνικού Έργου, στο οποίο  θα πάρουν μέρος έξι νεοέλληνες συγγραφείς, που θα έχουν όλοι ένα κοινό στοιχείο στα έργα τους, συγκεκριμένα ένα φόνο.  Είχα την τιμή, να με φωνάξει ξανά η Λεία Βιτάλη, για να παίξω στο καινούργιο της έργο, με τίτλο «ΝΥΧΤΑ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΟΔΟ». Το έργο θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ, γύρω στο Φεβρουάριο και θα παίζεται Δευτερότριτα, επί ενάμιση μήνα. Η Λεία Βιτάλη έχει αναλάβει και τη σκηνοθεσία, ενώ κι οι υπόλοιποι συντελεστές είναι όλοι πολύ καλοί. Να αναφέρω ενδεικτικά τους συμπρωταγωνιστές μου τη Ντομένικα Ρέγκου και τον Βασίλη Μπατσακούτσα, με τους οποίους παρόλο που είμαστε ακόμα στην αρχή, έχουμε μια πολύ καλή χημεία σκηνικά και «παρασκηνιακά» και  πιστεύουμε, ότι μέχρι τον Φεβρουάριο…θα είμαστε απόλυτα έτοιμοι, να σας παρασύρουμε σε μια νύχτα γεμάτη…μυστήριο κι ανατροπές.

 

 

          

          

           

Η κα. Νάνου δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις...Το πρόσωπο της, η σπάνια στόφα της φωνής της και η ευγενική της παρουσία κατέχουν μια ξεχωριστή θέση στον χώρο του θεάτρου, του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, εδώ και πολλά χρόνια. Μας είναι άλλωστε ιδιαίτερα οικεία από τους ρόλους της σε άκρως δημοφιλείς τηλεοπτικές σειρές όπως: Ψίθυροι Καρδιάς, Αέρινες Σιωπές, Φίλα το Βάτραχο σου, Στο φως του φεγγαριού, Μη Μαδάς τη Μαργαρίτα κ.λ.π.

Το να πω ευχαριστώ για την εμπιστοσύνη, που μου έδειξε, αφήνοντας με να την προσωπογραφήσω, είναι μάλλον λίγο. 

Μακάρι, τη γενναιοδωρία, το ταλέντο και την ικανότητα της να ξεκινάει πάντα από το μηδέν,  με τον ενθουσιασμό πρωτοεμφανιζόμενης, να την είχαν κι άλλοι συνάδελφοι της.

Η συνέντευξη και η φωτογράφιση έγινε στον ειδυλλιακό κήπο του Νομισματικού Μουσείου (Πανεπιστημίου 12 - Αθήνα), ένα - παραλίγο -  συννεφιασμένο απόγευμα. Ευχαριστούμε τους υπεύθυνους του χώρου για την ευγενική φιλοξενία. 

Καλή τυχή σε όλα τα καλλιτεχνικά σας σχέδια κα. Μαίρη (Νάνου) μας!!

Λίγα λεπτά με τον Τσινάσκι, Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος

Άνδρα μοι έννεπε Mούσα πολύτροπον… χάλια το θυμάμαι κι αυτό· στο σχολείο μαθητής τελευταίος. Τέρμα πίσω, στο θρανίο, να κοιμάμαι ξύπνιος. Τι να’ χει το παιδί- όλοι αναρωτιόντουσαν· μπας και είναι στόκος;  Κι εγώ να τους γράφω κανονικά…

Τα βιβλία πέτρα, σφιχτά δεμένη, στον λαιμό μου. Κι ο δρόμος… ελπίδα φυγής. Αρχικά τους σιχαινόμουνα τους ανθρώπους· τώρα -απλά- τους λυπάμαι. Λες και ξοδεύουν την ζωή τους… στο χείλος… λίγο πριν τον γκρεμό…

Όχι. Δεν θα μιλήσω, όπως σας έχουνε συνηθίσει άλλοι συγγραφείς. Δεν θα σας πω για την μεγάλη Τέχνη κι ούτε για το μυστικό της γραφής μου. Θα σας μιλήσω για την μισοτελειωμένη μπύρα, που με περιμένει πάνω στο τραπέζι μου· εκείνο το παμπάλαιο τραπέζι, που έχει χίλιες χρήσεις. Για το μεθύσι που με κρατά ζωντανό, στον νεκρικό σας κόσμο. Για την ώρα της εκσπερμάτισης και για το υπέροχο ποίημα, εκεί που η τελευταία σταγόνα σπέρματος χάνεται στην λήθη.

Ξέρω. Ανατρέπω την κοσμοθεωρία όλων σας. Σα δε ντρέπομαι ο αχρείος!!! Όμως, τι να κάνουμε;

Κοίτα: θα μπορούσα να σας μιλάω ώρες, για την τέλεια μποέμικη ζωάρα μου· αλλά, ακούστε πως με φωνάζουν. «Τσινάσκιιιιι!». Βλέπετε είναι η τελευταία κούρσα κι έχω μείνει ταπί.

Τα λέμε αλάνια!  

"Οδός Μπουκόφσκι"- Λίλα Παπαπάσχου

Μέθυσος και σπυριάρης κι αθυρόστομος κι αναιδής.

Καμία σχέση με μένα, κόρη της Θάλειας, της Πολύμνιας και των άλλων Μουσών.

Στα νερά του Αχέροντα βαφτίστηκα απ' τη Σαπφώ.

Γράφει πάντα για το μηδέν και τους ανθρώπους του

για όσα ποτέ δεν έπρεπε να γίνουν - τι κι αν γίνονται - παγκοσμίως κι εδώ.

Δεν υπάρχει δικαίωση για κανέναν απ' τους ταλαίπωρους ήρωες

καμία κάθαρση, κανένας σκοπός.

Τα κουφάρια τους περιφέρει σε παραγράφους μακρόσυρτες

τα μαντρώνει σε λέξεις σκληρές κι όταν βγάλει το άχτι του

την κάννη στρέφει και στο δικό του το πρόσωπο

έναν υπόγειο κρατήρα - δια παντός ενεργό - βουτηγμένο στο πύον.

Για μισό λεπτό... έτσι όπως στο θολό καθρεφτάκι του μπάνιου

αντανακλά η μορφή μου, αν εξαιρέσεις τις τρύπες στο δέρμα

σημάδια ακμής - ή μήπως παρακμής - μοιάζουμε αφόρητα.

Διακρίνω πια καθαρά, κυρίως στο βλέμμα μου

της δικής του ανορθόδοξης διάνοιας, το κατάφωτο σκοτάδι.

Πολιτιστικό Ημερολόγιο, Διατσέντα Μαράτου

Βρισκόμαστε στις αρχές Σεπτέμβρη και δεν έχουμε αφήσει πίσω μας,ακόμα, τον Αύγουστο, αλλά και γενικότερα, το καλοκαίρι. Είναι γεγονός πως, ορισμένοι, βέβαια, έχουν αρχίσει  να μπαίνουν στον φθινοπωρινό κλοιό, αφού οι υποχρεώσεις και οι εκκρεμότητες είναι αναπόφευκτες, ενώ άλλοι, ακόμη όχι. Παρόλαυτα, οποιαδήποτε μέρα και εάν επιλέξει κάποιος για μία, οποιουδήποτε είδους εξόρμηση, οι επιλογές τέχνης και πολιτισμού είναι εξαιρετικά ενδιαφέρουσες, γι’αυτό έχουμε συλλέξει ορισμένες και σας τις παρουσιάζουμε στην πολιτιστική ατζέντα της εβδομάδας…

Θεατρικές και Μουσικές Παραστάσεις

    1.   Προμηθέας Δεσμώτης

Η τραγωδία του Αισχύλου, «Προμηθέας Δεσμώτης», μετά την παρουσίασή της στο Αρχαίο Θέατρο της Επιδαύρου,στο πλαίσιο του φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, παρουσιάζεται ξανά για τρεις παραστάσεις τον Σεπτέμβριο, στην Πειραιώς 260. (18 έως 20 Σεπτεμβρίου)

 Στον πρωταγωνιστικό ρόλο, βρίσκεται η Στεφανία Γουλιώτη και στη σκηνοθεσία ο Έκτορας Λυγίζος.

Λίγα λόγια για την υπόθεση: Το Κράτος και η Βία οδηγούν τον αιχμάλωτο Τιτάνα Προμηθέα σε ένα βράχο, όπου θα καρφωθεί επειδή αγνόησε τη θέληση του Δία. Πρόκειται για αρχετυπική μορφή κατά της τυραννίας ο Τιτάνας Προμηθέας, που έκλεψε τη φωτιά για να τη δώσει στους ανθρώπους και οδηγείται από το κράτος και τη Βία στην ερημία, καθηλωμένος,αργότερα,σε ένα βράχο. Θα παραμείνει αμετανόητος και θα καταποντιστεί από τα αστροπελέκια του Δία, όπως και συμπαραστάτριές του, Ωκεανίδες.

Στη διανομή του έργου ,βρίσκονται οι:

Κράτος: Μιχάλης Κίμωνας

Ήφαιστος: Θάνος Τοκάκης

Προμηθέας: Στεφανία Γουλιώτη, Έκτορας Λυγίζος

Ωκεανίδες: Άννα Μάσχα, Τζίνα Θλιβέρη

Ωκεανός: Θάνος Τοκάκης, Μιχάλης Κίμωνας

Ιω: Γαλήνη Χατζηπασχάλη, Δήμητρα Βλαγκοπούλου

Ερμής: Θάνος Τοκάκης, Μιχάλης Κίμωνας

Χορός

    2.   Η Svetlana Zakharova στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, σε ένα Christmas Gala

Είναι γεγονός πως,η  Svetlana Zakharova,η οποία αποτελεί την κορυφαία μπαλαρίνα σήμερα στον κόσμο, πρόκειται να βρεθεί στη χώρα μας και συγκεκριμένα στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών για τρεις μοναδικές παραστάσεις, στις 11, 12 και 13 Δεκεμβρίου. Στο Χριστουγεννιάτικο Γκαλά Χορού που θα παρουσιάσει, συμμετέχουν και άλλοι οκτώ διάσημοι χορευτές του ρωσικού μπαλέτου.

 Στο ιδιαίτερα εντυπωσιακό και φαντασμαγορικό γκαλά χορού, συνδυάζονται πρωτοπόρες, μοντέρνες κινησιολογικές εκδοχές, με την κλασική παράδοση, στην οποία εμπεριέχονται, φυσικά, έργα που την ανέδειξαν, όπως ο Κουρσάρος και η Λίμνη των Κύκνων.

Την Svetlana Zakharova , θα πλαισιώνουν οι εξής χορευτές: οι πρώτοι χορευτές των Bolsoi, Michail Loboukhin, Andrej Merkuriev και Anastasia Stashkevich, ο πρώτος χορευτής και χορογράφος Nafas ballet, Patrick De Bana και οι μεγάλοι σολίστες του Stanislavsky, Anna Ol, Sameyon Velichko, Tatiana Bolotova και Dmitry Zagrebin.

Μουσική- Συναυλίες

    3.   Το μουσικό δίδυμο, Άλκηστις Πρωτοψάλτη- Ελευθερία Αρβανιτάκη στην Τεχνόπολη

Ήταν πολυαναμενόμενη η μουσική συνάντηση της Άλκηστις Πρωτοψάλτη με την Ελευθερία Αρβανιτάκη, καθώς, αφού περιόδευσαν αυτό το καλοκαίρι σε όλη την Ελλάδα, επιστρέφουν στην Αθήνα για τη συναυλία που θα πραγματοποιηθεί στις 11 Σεπτεμβρίου, στη σκηνή της Τεχνόπολης του Δήμου Αθηναίων!

 Οι δύο κορυφαίες ερμηνεύτριες βρέθηκαν σε διάφορα μέρη της Ελλάδας και κατέγραψαν sold out ­παραστάσεις, αποδεικνύοντας σε κάθε εμφάνισή τους πως η επιτυχία τους είναι μεγάλη, όπως και η ανταπόκριση από το κοινό το οποίο τις θαυμάζει χρόνια. Έτσι, μέσα από τα τραγούδια τους, αλλά και την πολλά υποσχόμενη παρουσία τους, αποκόμισαν το θερμό χειροκρότημα του κοινού σε πολλές διαφορετικές πόλεις σε όλη την Ελλάδα.

Μάλιστα, πρόκειται να βρεθούν και τον Σεπτέμβριο σε επιλεγμένες πόλεις-σταθμούς.

    4.   Βραδιά μνήμην της Μαρίας Κάλλας στην Εθνική Λυρική Σκηνή

 Η Εθνική Λυρική Σκηνή, παρουσιάζει μία μεγάλη βραδιά όπερας, την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο, τιμώντας ,με αυτό τον τρόπο, τη μνήμη της υπέρτατης Ελληνίδας υψιφώνου, η οποία διέγραψε λαμπρή πορεία, αφήνοντας το στίγμα της στον χώρο της μουσικής.

Φέτος, συμπληρώνονται 37 χρόνια από τον θάνατο της μεγαλύτερης λυρικής τραγουδίστριας του 20^ου αιώνα και η Εθνική Λυρική Σκηνή διοργανώνει την εν λόγω βραδιά, αποδίδοντας φόρο τιμής στην κορυφαία αυτή φωνή. Η Μαρία Κάλλας, με τα μοναδικά φωνητικά, αλλά και υποκριτικά της προσόντα, ανανέωσε σε μεγάλο βαθμό την όπερα, αλλά και το ρεπερτόριό της και πιο συγκεκριμένα το ιταλικό «μπελ-κάντο». Το ρωμαικό ωδείο θα πλαισιώσουν λαμπροί Έλληνές, καθώς και ξένοι μονωδοί, οι οποίοι ξεχωρίζουν στα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου. Οι φωνές τους, θα αποτελέσουν το διαβατήριο για να ταξιδέψουμε και πάλι στις ανεπανάληπτες ερμηνείες της τραγουδοποιού. Οι διεθνούς φήμης εκπρόσωποι της όπερας που θα παρευρεθούν στη βραδιά, είναι οι εξής: Άρης Αργύρης, Αντρές Βεραμέντι, Δήμητρα Θεοδοσίου, Ντανιέλα Ντεσσί, Έλενα Ξανθουδάκη και Νίκολα Ουλιβιέρι. Τη μουσική διεύθυνση της εκδήλωσης έχει επιμεληθεί ο Λουκάς Καρυτινός.

Τα έσοδα της εκδήλωσης που θα πραγματοποιηθεί, θα δοθούν στην ‘’Εταιρεία για το Κτήριο της Όπερας και της Ακαδημίας Λυρικής Τέχνης, «Μαρία Κάλλας», για την εκπόνηση μελέτης και τις εργασίες επισκευής και αποκατάστασης του ιστορικού κτηρίου της Πατησίων 61, όπου έζησε στα νεανικά της χρόνια η Μαρία Κάλλας και το οποίο πρόκειται να στεγάσει την Ακαδημία Λυρικής Τέχνης "Μαρία Κάλλας".  

Σινεμά

    5.   Κινηματογραφική εβδομάδα με άρωμα Κίνας στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος

Η Ταινιοθήκη της Ελλάδος, παρουσιάζει την Εβδομάδα Κινέζικου Κινηματογράφου 2014, σε συνεργασία με το Τμήμα Κινηματογραφίας της Κρατικής Διοίκησης Τύπου, Δημοσιεύσεων, Ραδιοφώνου, Κινηματογράφου και Τηλεόρασης της Λαικής Δημοκρατίας της Κίνας. Οι ταινίες που έχουν προταθεί, παρουσιάζονται από την Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου, έως και την Πέμπτη 18 Σεπτεμβρίου 2014.

 Στην εν λόγω εκδήλωση, λόγω της επισημότητας που τη διέπει, πρόκειται να παρευρεθούν στην τελετή έναρξης, την Δευτέρα 15 Σεπτεμβρίου ,ο Πρέσβης της Λαικής Δημοκρατίας της Κίνας στην Ελλάδα, κ. Τζόου Σιαολί, αλλά και εκπρόσωποι από τον χώρο του πολιτισμού των δύο χωρών, επαγγελματίες του κινηματογράφου, όπως και μέλη του διπλωματικού σώματος. Μάλιστα, χάρην των αναγκών εδραίωσης της πολιτιστικής συνεργασίας, έρχεται στην Αθήνα μεγάλη Κινεζική αντιπροσωπεία δεκατριών(13) ατόμων, ούτως ώστε αναπτυχθούν σχέσεις με εκπροσώπους από τον χώρο του πολιτισμού , αλλά και του κινηματογράφου.

Ως ταινία έναρξης της εκδήλωσης, ορίζεται το ‘’Love Story στο Πεκίνο’’/ Beijing Love Story, του Chen Sicheng / Τσεν Σιτσένγκ, (2014, 121 ΄), ­στο οποίο παρακολουθούμε τις ιστορίες πέντε ζευγαριών, διαφορετικών γενεών, αλλά και σε διαφορετικές φάσεις της ζωής τους. Η ταινία έκανε πρεμιέρα στο φετινό φεστιβάλ της Σαγκάης, ενώ προβλήθηκε και στο Far East Film Festival στην Ιταλία, το 2014. Ένα μέρος των γυρισμάτων της ταινίας έχει τελεστεί στη Σαντορίνη.

Η εκδήλωση, περιλαμβάνει την προβολή οκτών ταινιών της τελευταίας τριετίας, σκηνοθετημένες από διάσημους Κινέζους δημιουργούς. Μέσα από αυτές της ταινίες δίνεται η δυνατότητα να αντιληφθούμε την κουλτούρα του κινεζικού κινηματογράφου στις μέρες μας. Αξίζει να σημειωθεί πως, το μεγαλύτερο μέρος από αυτές, έχει διαγράψει εξαίρετη πορεία σε μεγάλα διεθνή φεστιβάλ, έχοντας λάβει και σημαντική βράβευση.

Αναλυτικότερα, οι προαναφερθέντες ταινίες είναι οι ακόλουθες:

- "The Grandmaster", του Γουόν Καρ Γάι / Wong Kar-wai (2013, 130΄)
- "Τα συνεταιράκια" / "Partners", του Πίτερ Τσαν / Peter Chan (2013, 113΄)
- "Αστυνομικό Ημερολόγιο" / "Police Diary" , της Νινγκ Γινγκ/Ning Ying (2013, 110΄)
- "Πες Ναι" / "Say Yes", του Λέστε Τσεν / Leste Chen (2013, 104΄)
- "Chinese Zodiac", του Τζάκι Τσαν / Jackie Chan (2012, 103΄)
- "Full Circle" , του Ζανγκ Γιανγκ / Zhang Yang (2012, 105΄)
- "Το χτύπημα του δράκου" / "Flying Swords of Dragon Gate", του Τσούι Χαρκ/Tsui Hark (2011, 120΄)

Οι προβολές των ταινιών θα γίνουν με ελληνικούς υπότιτλους.




Εκθέσεις

6.   Μore or less, στο Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης της Αθήνας

Στο πλαίσιο του Διεθνούς Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης της Αθήνας, παρουσιάζεται η έκθεση More or Less, στο Μουσείο Μπενάκη (Κτήριο της οδού Πειραιώς), από τις 28 Σεπτεμβρίου 2014, έως και τις 26 Οκτωβρίου 2014.

Πρόκειται για μία ομαδική εικαστική έκθεση σύγχρονης τέχνης, η οποία εξετάζει τη φύση του έργου έξι εικαστικών, στοχεύοντας να προβάλλει τα κοινά χαρακτηριστικά τους και ταυτόχρονα, να δώσει την έμφαση που αρμόζει στη διαφορετική αισθητική τους διάσταση. Στην έκθεση, συμμετέχουν οι: Greg Papagrigoriou, Πάρις Κούτσικος, D!, SNRS, L’ Atlas (FR) και John Fekner (US) , παρουσιάζοντας νέα έργα τους.

 Οι εικαστικοί δρουν στον δημόσιο χώρο, με τα έργα τους να διακρίνονται για την χαρακτηριστική τους πολυμορφία. Μάλιστα, το urban στοιχείο που παρατηρείται στο έργο των έξι εικαστικών, συμβαδίζει με τον σύγχρονο προσανατολισμό, ο οποίος είναι εμφανής. Μέσω της διαφορετικότητας των έργων, η έκθεση στοχεύει στην διατύπωση ερωτημάτων από τον θεατή.

Στον ίδιο χώρο, λειτουργεί και η έκθεση του Διεθνούς Φεστιβάλ Δημόσιας Τέχνης της Αθήνας, με τίτλο ‘’Like new’’.



Φεστιβάλ

7.   43^ο Φεστιβάλ Βιβλίου στο Ζάππειο

Το 43ο Φεστιβάλ Βιβλίου,πρόκειται για έναν χρόνια καταξιωμένο και μεγάλης αποδοχής από τον κόσμο θεσμό της πόλης των Αθηνών.
Συγκεκριμένα,φέτος θα λάβει χώρα στο  Ζάππειο, από την Παρασκευή 5 Σεπτεμβρίου, έως και την Κυριακή 21 Σεπτεμβρίου 2014.

Το Φεστιβάλ,το οποίο ξεκινάει σήμερα, είναι αφιερωμένο στο λογοτεχνικό και εικαστικό έργο του καταξιωμένου Έλληνα ποιητή, Νάνου Βαλαωρίτη.Η έκθεση εικαστικών έργων του ποιητή, αλλά και η παρουσίαση του αξιοσημείωτου συγγραφικού έργου του, πρόκειται να πραγματοποιηθεί σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο, ενώ η είσοδος για το κοινό θα είναι ελεύθερη, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ.

Ακόμη, φέτος εγκαινιάζεται και μία νέα συνεργασία, αυτή του Συνδέσμου Εκδοτών Βιβλίου, με το Αθηναικό Καλλιτεχνικό Δίκτυο. Η εν λόγω συνύπαρξη, στοχεύει στη μελλοντική εξέλιξη του Φεστιβάλ Βιβλίου σε Φεστιβάλ Πολιτισμού και φόρουμ ανοιχτού διαλόγου για όλες τις τέχνες. Επίσης, το μουσικό φεστιβάλ «Athens Gardens Festival», του οποίου τη διοργάνωση έχει αναλάβει το Αθηναικό Καλλιτεχνικό Δίκτυο, και αποτελεί ‘’θεσμό’’, θα διεξαχθεί στον υπαίθριο χώρο εκδηλώσεων του Φεστιβάλ στον χώρο του Ζαππείου, από την Παρασκευή 12, έως την Τρίτη 16 Σεπτεμβρίου στις 21:00, δημιουργώντας ένα μουσικό κλίμα.

Παρόντες στην όλη διοργάνωση, πέραν των εκδοτικών οίκων, θα είναι και διάφοροι οργανισμοί, ενώ σε έναν ειδικά διαμορφωμένο χώρο θα πραγματοποιηθούν παντός τύπου εκδηλώσεις.





Παιδικές Παραστάσεις

   8.   Εργαστήρια μυθοπλασίας και παραμυθιού στο Μουσείο Συναισθημάτων Παιδικής Ηλικίας

Το Μουσείο Συναισθημάτων,διοργανώνει κάθε Σαββατοκύριακο,για όλο τον Σεπτέμβριο, στη 13:00,δημιουργικές ενασχολήσεις,ειδικά σχεδιασμένες.Κατ'αυτόν τον τρόπο,έχουν τη δυνατότητα να συμμετέχουν οικογένειες, ενήλικες, καθώς και παιδιά μαζί.

·        «Παραμυθοκαμώματα με… Συναισθήματα

 Τα Παραμυθοκαμώματα του Σεπτεμβρίου, έχουν σαν βασικό κίνητρο να εστιάζουν στην δημιουργική επεξεργασία του εσωτερικού κόσμου των παιδιών, έτσι ώστε, μέσα από τη μυθοπλασία, αλλά και τη γενικότερη επαφή με το παραμύθι, να χειριστούν διαδραστικά τα συναισθήματα.

Το συγκεκριμένο εργαστήρι είναι αφιερωμένο κάθε μήνα σε ένα διαφορετικό συναίσθημα, ενώ είναι σχεδιασμένο για να συμμετέχουν μαζί τα παιδιά (5 έως 12 ετών) και οι ενήλικες που βρίσκονται μαζί τους, αποκτώντας, ο καθένας τους, μία διαφορετική οπτική γωνία του εργαστηρίου.

·        Παραμύθια μετά Μουσικής!

Πρόκειται για ένα εργαστήρι αφήγησης, στο οποίο τα παραμύθια αποκτούν μία άλλη διάσταση, αφού αναγεννώνται μέσω της μουσικής: κιθάρα, τραγούδι, κρουστά όργανα και αυτοσχέδια παιχνίδια συνυπάρχουν ,και, έτσι, η μαγεία των παραμυθιών είναι διάχυτη  σε μικρούς και μεγάλους.