Τετάρτη 27 Νοεμβρίου 2013

Ένας συγγραφέας , ένα βιβλίο, και εμείς




«Η Λέσχη Αναγνωστών»
της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Καρπενησίου,
σας προσκαλούμε και σας περιμένουμε
την Δευτέρα , 2 Δεκεμβρίου 2013 ,
ώρα 18.30 στην αίθουσα εκδηλώσεων της Βιβλιοθήκης.
Ο συγγραφέας :Γιάννης Μακριδάκης
Το βιβλίο: «Του Θεού το μάτι»
Παρουσιάζει: Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος, κριτικός λογοτεχνίας
Συνδιοργάνωση:ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΚΑΡΠΕΝΗΣΙΟΥ-ΓΑΚ ΑΡΧΕΙΑ Ν. ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ.

Τρίτη 26 Νοεμβρίου 2013

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΠΗ ΒΕΡΓΗ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ "ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΒΙΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΦΟΔΕΛΕ"

 


 
Γυναίκα του μόχθου και της βιοπάλης, η Πόπη Βέργη, με μοναδικό αρωγό στα γράμματα το πάθος και την αγάπη της γι' αυτά, άφησε πίσω της έναν πραγματικό πνευματικό θησαυρό.  Τρία χρόνια μετά τον θάνατο της, στα χέρια όσων την αγαπήσαμε έφτασε ένα βιβλίο με μερικά από τα κείμενα που δημοσίευε σε διάφορες τοπικές εφημερίδες. Στόχος μου ήταν να γράψω ένα αφιέρωμα για την Κυρία των Γραμμάτων, όμως τα συναισθήματα δε μ' αφήνουν να κρατήσω τον γνωστό τυπικό λόγο.
Έτσι, το μόνο που παραθέτω είναι μερικές σκέψεις κι αναμνήσεις μου από εκείνη που ξεπηδούν αβίαστα κοιτάζοντας το βιβλίο :



Δύσκολη η αποστολή που αναλαμβάνω. Γι' αυτό επικαλούμαι την τέχνη της ποιήσεως να βάλει το χεράκι της, να μπορέσω μέσα σ' ένα τέτοιο μικρό κειμενάκι, να χωρέσω συναισθήματα- εικόνες- εμπειρίες και στιγμές.

Περιεργάζομαι το βιβλίο που έχω μπροστά μου και νοιώθω την ανάγκη να της μιλήσω όπως τότε... στο Ηράκλειο... όχι πολύ πριν μας εγκαταλείψει για πάντα. Διαβάζω στην τύχη σελίδες και κολυμπάω μέσα σε βαθιά νερά... εισβάλω σ' έναν κόσμο άπειρης γλυκύτητας... με χρώματα παρμένα απ' τα περιβόλια του Φόδελε κι απ' το γαλάζιο του Κρητικού Πελάγους. Τραντάζομαι απ' την βαναυσότητα της ζωής...που ω του θαύματος μεταλλάσσεται σε έρεισμα για το παρακάτω της. Η ώρα περνά ακούραστα κι ας κάνω συνεχόμενα ταξίδια στο χρόνο. Συναντάω ανθρώπους αλλοτινών καιρών, που ευγενικά μου δίνουν να δοκιμάσω γεύσεις περασμένων μεγαλείων.

Ο νους μου τρέχει ασταμάτητα... οι σκέψεις μπερδεύονται στο δυχτάκι της νοσταλγίας... ξώφαλτσα περνούν δάκρια απ' τον πόνο της απώλειας κι ο πεζός της λόγος σε λίγο μετατρέπεται σε τραγούδι... τραγούδι παρμένο κατευθείαν απ' το μεδούλι της Ιστορίας. " Οι λογισμοί είναι σαϊτιές, καρδιά μου είν' το σημάδι/ και μάχονται και ποιός μπορεί να τα συβάσσει ομάδι"... πως να στοιβάξεις τέτοιον μόχθο...τέτοια εμπειρία... τέτοιον πνευματικό πλούτο; Πως βεβηλώνεται έτσι η ύπαρξη, απ' του Χάρου το δρεπάνι!

[...]

Κι αν η αρρώστια δε σ' άφησε καθόλου να ξαποστάσεις... εσύ... μας τραγούδησες... ως έπρεπε... σε μιαν Ιέρια των αιώνων... σε μια Μαγεύτρα των Παραμυθιών... στην Κυρία των Γραμμάτων


                                                          ... μας λείπεις...
Κωνσταντίνος Καραγιαννόπουλος