Χρήστος Κωνσταντόπουλος: «Πιστεύω πως τα όνειρα είναι σαν μια μεγάλη και δυνατή ερωτική σχέση. Τα σέβεσαι, τα εκτιμάς, τα ερωτεύεσαι και τα αγαπάς. Δεν τα προδίδεις ποτέ. Παλεύεις γι’ αυτά».

Συνέντευξη
στον Κωνσταντίνο Καραγιαννόπουλο 

Είναι ένας καλλιτέχνης που θαυμάζω πολύ. Είναι νέος, ταλαντούχος, μα κυρίως απόλυτα δοσμένος στα όνειρά του. Η φωνή του παθιασμένη, υπόσχεται μιαν ηδονική περιδιάβαση στα σκοτεινά σοκάκια του εαυτού μας και των υπέροχων μουσικών.

Πάνω στην σκηνή οι κινήσεις του δεν είναι πολλές. Όταν τραγουδάει μισοκλείνει τα μάτια του ή κοιτά κάπου στο βάθος… ψάχνοντας κάποιο χαμένο κομμάτι του παζλ… κι αφήνει τους στίχους να κυριαρχήσουν επάνω του. Κάποιες στιγμές τα χέρια του προσφέρουν τιμές στο κρεσέντο της στιγμής και η στιγμή χρωματίζεται με το βαθυκόκκινο του αισθήματός του.

Το Μουσικό μας Καφενείο συναντά τον Χρήστο Κωνσταντόπουλο και συζητάμε μαζί του για την μουσική… τα όνειρα… την επιτυχία…  αλλά για την πρώτη του δισκογραφική δουλειά.

 

•  Σε συνέντευξή σας έχετε δηλώσει πως από παιδί ονειρευόσασταν να κάνετε αυτή τη δουλειά. Πως αποφασίσατε να ακολουθήσετε Οικονομικές Σπουδές;

Πάντα ήθελα να ασχοληθώ με το τραγούδι ή το θέατρο, έτσι έλεγα μικρός. Δεν είμαι ένα παιδί που προέρχεται από μουσική οικογένεια, οι σπουδές στην μουσική ήρθαν αφού τελείωσα το Λύκειο. Έτυχε και πέρασα στη σχολή οικονομίας και διοίκησης και την τελείωσα αρκετά εύκολα μπορώ να πω. Και μου χρησίμευσε κιόλας, γιατί τον πρώτο χρόνο που ανέβηκα στην Αθήνα δούλεψα ως τραπεζικός υπάλληλος, για τα προς το ζην. Τόσο άντεξα. Μετά παραιτήθηκα. Έχω όμως, τις καλύτερες αναμνήσεις από αυτή τη δουλειά. Ίσως , γιατί ήξερα ότι ήταν κάτι προσωρινό. Έπρεπε να γυρίσω στο μεγαλύτερο όνειρό μου, που ποτέ δεν πρόδωσα που είναι η μουσική.

• Είναι εύκολο για έναν καλλιτέχνη να πραγματοποιήσει τα όνειρά του σήμερα;

Πάντα ήταν δύσκολο. Τώρα μοιάζει δυσκολότερο. Θέλει γερό στομάχι γιατί ο χώρος της τέχνης είναι αδηφάγος και άκρως ανταγωνιστικός. Πιστεύω πως τα όνειρα είναι σαν μια μεγάλη και δυνατή ερωτική σχέση. Τα σέβεσαι, τα εκτιμάς, τα ερωτεύεσαι και τα αγαπάς. Δεν τα προδίδεις ποτέ. Παλεύεις γι’ αυτά. Έχεις να δώσεις ενέργεια, που ξεχειλίζει πάντα μέσα στο χρόνο. Δεν πρέπει να κουραστείς ποτέ επί της ουσίας. Τότε, κάποια στιγμή βλέπεις να πραγματοποιούνται. Ίσως, όχι ακριβώς έτσι όπως τα φαντάστηκες. Όμως, αν γυρίσεις λίγο το χρόνο πίσω και δεις που ήσουν και που έφτασες, τότε θα το καταλάβεις.

• Το τραγούδι μπορεί να εξασφαλίσει, σ’ έναν νέο, τα ως προς το ζην;

Πρέπει να ρίξεις αρκετό νερό στο κρασί σου, για να μπορείς να επιβιώνεις μόνο από το τραγούδι. Έχουν φύγει ανεπιστρεπτί οι εποχές που οι καλλιτέχνες  ζούσαν πλουσιοπάροχα. Συνήθως, οι χώροι που σου εξασφαλίζουν ένα συμπαθητικό νυχτοκάματο, είναι οι μεγάλες ταβέρνες και τα εμπορικά μαγαζιά χωρίς, κάποια συγκεκριμένη ταυτότητα με μουσικά προγράμματα, που έχουν σκοπό να διατηρήσουν τα γούστα της μάζας. Η πραγματική τέχνη έχει πείνα.

• Πως είναι να δουλεύει κάποιος δίπλα στον κ. Μαυρουδή;

Έχω ξαναπεί πως δίπλα στο Νότη Μαυρουδή έμαθα τι θα πει να είσαι επαγγελματίας καλλιτέχνης. Από έναν τόσο σπουδαίο δάσκαλο της τέχνης μόνο θετικά και σημαντικά πράγματα μπορείς να αποκομίσεις. Απολάμβανα πάντα στο έπακρο όλες μας τις συναυλίες, σε όλα τα μέρη που βρέθηκα μαζί του. Ακόμα και οι πρόβες μας ήταν μια εμπειρία. Τα ταξίδια μας με κουβέντες περί μουσικής και πολιτισμού. Ο Νότης Μαυρουδής υπήρξε σταθμός στην πορεία μου και δεν το ξεχνάω ποτέ.

• Η ερμηνεία ενός τραγουδιού είναι η τεχνική απόδοση μιας σειράς μουσικών κανόνων ή μια καλλιτεχνική δραστηριότητα που απαιτεί μιαν ιδιαίτερη επαφή τόσο με τη μουσική όσο και με το κείμενο;

Εγώ προσωπικά, εν πρώτης, δίνω βάση στον στίχο. Κατανοώ τι θέλει να πει ο εκάστοτε ποιητής ή στιχουργός. Κι αν δεν το έχω ζήσει, τότε το φαντάζομαι. Η ερμηνεία απαιτεί φαντασία και κάποια προσωπικά βιώματα. Πάνω απ’ όλα, όμως, απαιτεί αλήθεια. Να αισθανθείς, δηλαδή, το τραγούδι σα να είναι δικό σου, να κυλάει στο αίμα σου αβίαστα και να νιώθεις σιγουριά γι’ αυτό που τραγουδάς. Χωρίς να θες να δείξεις κάτι παραπάνω από αυτό που νιώθεις. Και όταν αυτό έρχεται και δένει με μία σωστή τεχνικά φωνή, τότε νομίζω ότι ο ακροατής είναι σε θέση να σε απολαύσει.

• Η μελοποιημένη ποίηση δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο νεανικό κοινό. Κι όμως, εσείς επιλέξατε να ξεκινήσετε την δισκογραφική σας καριέρα με μια τέτοια δουλειά. Τι σας ώθησε να πάρετε αυτό το «ρίσκο»;

Δεν συμφωνώ απόλυτα. Σίγουρα πρέπει να είναι κάποιος μυημένος στην ποίηση, για να μπορέσει να νιώσει τα συναισθήματα που θέλει να περάσει ένα μελοποιημένο τραγούδι. Εγώ βλέπω ότι ποιητές όπως η Γώγου, ο Άσιμος, ακόμα και πιο σύγχρονοι όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Αγγελάκας έχουν αγαπηθεί από το νεανικό κοινό. Εμένα πάντα μου άρεσαν και με άγγιζαν οι ποιητικοί στίχοι. Έχουν πάντα κάτι να πουν. Εγώ τα ποιήματα που έχω συμπεριλάβει στον δίσκο μου θεωρώ πως έχουν πολλά να πουν. Έχουν σύγχρονη ματιά, αφού τα περισσότερα είναι γραμμένα από νέους ανθρώπους, που αφορούν στην εποχή μου. Κι αν αυτό είναι ρίσκο δεν με προβληματίζει. Εξάλλου, σε όλη μου τη ζωή, μέχρι τώρα, έχω ρισκάρει πολύ. Είμαι αρκετά τολμηρός άνθρωπος.

• Διαβάζετε ποίηση; Ποιοι είναι οι αγαπημένοι σας ποιητές;

Διαβάζω αρκετά. Με έχει σημαδέψει η Κατερίνα Γώγου και ο Νικόλας Άσιμος. Αναγνωρίζω την σπουδαιότητα του Καβάφη και του Καρυωτάκη. Επίσης αγαπώ πολύ τον Ναπολέοντα Λαπαθιώτη , την Κατερίνα Αγγελάκη – Ρουκ και την Emily Dickinson.

•  Ποιο είδος μουσικής σας εκφράζει περισσότερο;

Αγαπώ την παλιά και νεότερη ελληνική λαϊκή μουσική, με την ευρεία έννοια, με όλες αυτές τις χρυσές φωνές που έχει βγάλει η χώρα μας, κάποτε ακούω ροκ ιδίως ελληνικό, και έχω μια μεγάλη αγάπη για την Ευρωπαϊκή σκηνή και κυρίως για το γαλλικό τραγούδι.

• Ποια είναι η κατάσταση στην ελληνική δισκογραφία σήμερα;

Θα την χαρακτήριζα ζοφερή. Οι λάθος άνθρωποι στις λάθος θέσεις. Οι δίσκοι δεν πουλάνε, γιατί οι περισσότεροι από αυτούς που έχουν τα ινία της ελληνικής δισκογραφίας είναι ακατάλληλοι. Έχουν φτάσει τη χώρα σε ένα τέλμα. Με αποτέλεσμα να επικρατεί η προχειρότητα, η μετριότητα, η επιφάνεια, η φτήνια κλπ. Όλα όμως είναι θέμα παιδείας.

• Ξεχωρίζετε κάποιον τραγουδιστή ή μουσικοσυνθέτη της γενιάς σας;

Είναι νωρίς ακόμα για να ξεχωρίσω. Ωστόσο, έχει ένα μεγάλο ενδιαφέρον ο μουσικός κόσμος των Καραμουρατίδη – Ευαγγελάτου – Μποφίλιου, και ο Απόστολος Ρίζος . Μου αρέσει, επίσης, ο Θοδωρής Βουτσικάκης  σε αυτό που κάνει. Και κάποιοι άλλοι που τώρα μου διαφεύγουν, αλλά δεν είναι πολλοί. Μου λείπει η ροκιά ψυχής από την γενιά μου. Ίσως η επόμενη να είναι πιο τολμηρή.

• Ποιες είναι οι βασικές σας επιρροές;

Ο Μάνος Χατζιδάκις, η Λένα Πλάτωνος, ο Νικόλας Άσιμος, ο Σταμάτης Κραουνάκης, ο Σωκράτης Μάλαμας κυρίως από συνθέτες. Από ερμηνευτές με έχουν συγκινήσει πολλοί κατά καιρούς, όπως η Τάνια Τσανακλίδου, ο Jacques Brel, μικρός είχα μελετήσει τον Γιάννη Κότσιρα αλλά δεν μιμούμαι κανέναν. Έχω την δική μου ερμηνεία στο τραγούδισμά μου.

•  Τι θεωρείτε «ποιοτικό»;

Οτιδήποτε είναι αυθεντικό και ανεπιτήδευτο.

• Πότε ένα τραγούδι είναι πετυχημένο;

Όταν έστω και ένας άνθρωπος βρίσκει μέσα σε αυτό τον εαυτό του.

• Αυτή την περίοδο με τι ασχολείστε;

Μόλις βγήκε ο δίσκος μου με τίτλο ‘’Προορισμός’’ και είμαι στην διαδικασία προβών, αυτών των τραγουδιών αλλά και κάποιων διασκευών ώστε από Σεπτέμβρη να ξεκινήσω τις live εμφανίσεις μου. Επίσης, θα πραγματοποιήσω στο Πήλιο αρκετές live εμφανίσεις μαζί με την τραγουδίστρια  Έρρικα Πατρικίου και τον πιανίστα Ηλία Χατζόγλου.

• Ποια τα σχέδιά σας για τον χειμώνα;

Θα κάνω live εμφανίσεις, με άξονα τα τραγούδια του δίσκου μου και όχι μόνο. Ακόμα δεν μπορώ να ανακοινώσω κάτι, όμως έρχονται πολλές εκπλήξεις κι ένα αρκετά φιλόδοξο σχέδιο, που ελπίζω να πραγματοποιηθεί, έτσι όπως το έχω φανταστεί.