Τίποτα
δεν αγαπώ περισσότερο
απ’
τις νύχτες του καλοκαιριού.
Σμίγει ο ήλιος με το σκοτάδι
σχεδόν ανεπαίσθητα.
Οι
δρόμοι γεμίζουν φωνές και πολύχρωμα
σανδάλια.
Στα
υπαίθρια καφέ, συνωστίζονται μοναχικοί
και ζευγάρια.
Ακτινοβολούν
ερωτισμό οι ώμοι των κοριτσιών.
Οι
άντρες ριγούν, απ’ του γυμνού την
αυθάδεια.
Νύχτες
που ακόμα κι ο θάνατος
γίνεται
τόσος δα, μικραίνει.
Χωρά
σε μια παιδική χούφτα.
Στην
άλλη λιώνει μισοφαγωμένο
ένα
παγωτό με γεύση φράουλα.
Τα
χαμηλοτάβανα σπίτια δεν χωρούν
ουρανούς
με πανσέληνο.
Στις
ταράτσες των φίλων, ξενυχτούν προβληματισμοί
ανακατωμένοι
μ’ αισθήματα.
Είμαστε
όλοι αλλιώς, μα κανείς δεν τολμά
να
ξεγυμνώσει πρώτος τα πέλματα.
Η
πόλη, βγάζει απ’ τη ναφθαλίνη
το
καλό της φουστάνι.
Ξεπεσμένη
αριστοκράτισσα
σαν
τ’ αγάλματα, ακρωτηριασμένη
κι
όμως αξιοθέατη.
Τα
στίφη των τουριστών
διασκορπίζονται
σ’ ετερόκλητα μονοπάτια.
Στ’
αναλλοίωτα κάλλη της Αρχαίας Αγοράς
παλεύει
ν’ αναδυθεί, η αρχέγονη περηφάνια.
Τα
μίση των θνητών αναπαύονται προσωρινά
κάτω
απ’ τον ίσκιο μιας πικροδάφνης
Αφυπνίζονται
των ρομαντικών τα βάθη.
Τα
πρωινά είναι το άλλοθι.
Εντείνουν
την προσμονή για
τα επερχόμενα.
Τα
ηδονικά βράδια.
Ζέστη,
καυσαέριο, εκνευρισμός
τα
ιδρωμένα πουκάμισα των τραπεζικών
υπαλλήλων.
Όλα
στο τέλος της μέρας θα ξεπλυθούν
απ’
την αύρα της θάλασσας.
Νύχτες
καλοκαιριού στα νησιά.
Ιόνιο,
Κυκλάδες, Δωδεκάνησα.
Όλα
θυμίζουν γιορτή. Ακόμα κι αυτά που
συνήθως πονάνε.
Οι
εραστές φιλιούνται μ’ ηδονοβλεψία
τον
παφλασμό των κυμάτων.
Στην
εφήμερη άμμο
χτίζουμε
υπερφίαλα όνειρα.
Θα
έρθουν τα κύματα, να τα πάρουν.
Αν
κάποιος με ρωτούσε
για
ποιο λόγο
αυτό
το παράλογο ψέμα
που
μας έμαθαν ν’ αποκαλούμε πραγματικότητα
θυμίζει
σε κάτι ζωή
θ’
απαντούσα χωρίς τον παραμικρό δισταγμό:
Για
τις νύχτες!
Τις
νύχτες του καλοκαιριού.
Για
όσα δεν είδαμε, αυγουστιάτικα φεγγάρια.
Για
τις νύχτες
που
τ’ αστέρια σιγοτραγουδούν, πως όλα θα
πάνε καλά.
Ασχέτως
κατάληξης.
"ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ"
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ: https://www.facebook.com/efthimisphotography?fref=ts
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου