Η ΚΟΥΛΤΟΥΡΑ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΘΕΩΡΗΣΗΣ (Ποιητικό Χρονογράφημα)

«…τα Μ.Μ.Ε. συνδέονται πλέον με την προσωπική ζωή των ανθρώπων, ασχολούνται με ιστορίες ανθρωπίνου ενδιαφέροντος και ακολουθούν τις λαϊκές προτιμήσεις, χωρίς ταξικούς και ποιοτικούς διαχωρισμούς….»

Δύσκολοι καιροί για ιδεολογίες.

Καταρρέουν οι τελευταίοι των ισχυρών.

Αναδεικνύονται στον αφρό 

δουλέμποροι/χονδρέμποροι/σωματέμποροι

πάσης φύσεως κηφήνες.

Δύσκολοι καιροί για την επικοινωνία .

Αποκαρδιωτικός ο δημόσιος διάλογος.

Αναδεικνύονται στην επιφάνεια 

αμορφωσιές/ απελπισίες/συμπλέγματα.

Σταθερά θριαμβεύει η κουλτούρα της ημιμάθειας.

Πάνω στα σαπισμένα κουφάρια των Τριών Εξουσιών

χορεύει πετώντας ένα- ένα τα πέπλα της Σαλώμης, η Τέταρτη.

Πανίσχυρη όπως οι θιασώτες της

παίρνει απ’ το χέρι, το κενό του κοινού

με χειρουργική ακρίβεια, προς το γκρεμό, του δείχνει

πως να κατρακυλάει, χωρίς να σκοτώνεται.

Εκεί που η Φιλελεύθερη Θεώρηση μιλά για διαφάνεια

έρχεται η Ριζοσπαστική και της πετάει το γάντι

υπονοώντας ξεπούλημα, σε ιδιοκτησιακά καθεστώτα.

Στον πάτο των επιλογών, αλώβητη από τα χρόνια

η Φεμινιστική Θεώρηση, κραυγάζει για τ’ αυτονόητα.

Γυναίκες - ακόμα παιδιά - περιφέρουν τις αγωνίες τους

στα καφέ της διανόησης, με το Δεύτερο Φύλο, υπό μάλης

σερφάροντας την ίδια στιγμή

στα σαράντα κύματα της γυναικείας διαπόμπευσης.

Που ακριβώς μεταφέρεται η φωνή του λαού

αφού στον τελικό παραλήπτη έχει πάψει, να φτάνει.

Ο εμπορικός ανταγωνισμός, όλο και κορυφώνεται.

Οι διαφημίσεις διακόπτονται απ’ τις εκπομπές

ενώ παλιότερα συνέβαινε το αντίθετο.

Ποιος πήγε που, τι φορούσε, του πήγαινε, ήταν μόνος

ποιος ακριβώς τον συνόδευε;

Οι παραπάνω ερωτήσεις καλύπτουν ολόκληρο το φάσμα

του Δημόσιου Βίου.

Είναι τελικά οι μισοί υποψήφιοι τόσο «εναλλακτικοί»

ή μήπως οι σεξουαλικοί υπαινιγμοί αντιπάλων

ενισχύουν και τη δική τους τη φήμη;

Η νέα λογική, ορίζει ως στόχο, την ευχαρίστηση του κοινού.

Εύχομαι, σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, να είναι ευδιάκριτη

η καμουφλαρισμένη παγίδα

μιας εποχής που χάθηκε στη μετάφραση.

Έρχονται όμως, κάποιες - σπάνιες - στιγμές

που η επίφαση της κοινωνικής ανοχής

δεν μπορεί να παραστήσει το φράγμα

όταν ένας χείμαρρος χυδαιότητας, σαρώνει τα πάντα.

Πως φτάνει κάποιος, στο όνομα της όποιας μικροπολιτικής

με όπλο μια ραδιοφωνική εκπομπή 

και σφαίρες την προσωπική του αμετροέπεια

έναν άνθρωπο, συμφιλιωμένο με τον «αμαρτωλό» εαυτό του

τόσο παράφορα, να συκοφαντεί.

Μια δήλωση αγάπης, ισοδύναμη μ’ εγκληματική ομολογία.

Χίλιες φορές να’ χε καταχραστεί δημόσιο χρήμα

παρά να δηλώνει ξεδιάντροπα

ότι τη ζωή του, έχει από πριν αφιερωμένη

στον έρωτα και τη συγγραφή, πουθενά δεν χωρά και παντού περισσεύει

η δολιοφθορά κι η ίντριγκα.

Δεν πιστεύω σε βεβιασμένες συγνώμες

ούτε και στην παραδειγματική τιμωρία.

Σ’ αυτή την μολυσμένη Άνοιξη, δεν θα παραστήσω την Θέμιδα.

Θα περιμένω τον Αύγουστο, ήταν πάντα

ένας από τους αγαπημένους μου μήνες.

Η Αθήνα αδειάζει και γεμίζουν οι θάλασσες.

Τους αφύλαχτους τοίχους της πόλης

θα γεμίσω συνθήματα «Ζήτω ο Έρωτας, Ζήτω η Λογοτεχνία».

«ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΤΗΣ ΔΥΣΗΣ»

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ: 

https://www.facebook.com/efthimisphotography?fref=ts