Αλλάζει πουκάμισο το φίδι, Κώστας Ακρίβος

 

 

Κώστας Ακρίβος

Αλλάζει πουκάμισο το φίδι

Μυθιστόρημα, εκδόσεις Μεταίχμιο, 2013

Του Γιώργου Λίλλη*

Διαβάζοντας τις κριτικές στον τύπο για το βιβλίο του Κώστα Ακρίβου, Αλλάζει πουκάμισο το φίδι, από τις εκδόσεις Μεταίχμιο διαπίστωσα μια αμηχανία να κατανοήσουν τον λόγω ύπαρξης του μυθιστορήματος αυτού. Μερικοί επικεντρώθηκαν στο ζήτημα της κρίσης που έθιγε το βιβλίο, άλλοι, αναρωτιόνταν αν ήταν αυτοβιογραφικό χρονικό, ή τελικά μυθιστόρημα. Μιλώντας σε προσωπικό επίπεδο, το βιβλίο του Ακρίβου είναι μια μαρτυρία που αναζητά όχι τα αίτια της οικονομικής κρίσης, αλλά της ηθικής κρίσης του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού. Γι΄ αυτό και ο ίδιος πολύ εύστοχα καταγράφει μαρτυρίες από άλλους συγγραφείς του παρελθόντος στο μυθιστόρημά του. Στην αρχή, ομολογώ, δεν κατάλαβα γιατί θέλησε να προβεί σε μια τέτοια ενέργεια, αλλά μετά, διαβάζοντας το βιβλίο, κατανόησα πως ο Ακρίβος συναρμολογούσε σιγά σιγά το παζλ της ιστορίας μας. Παρέθετε αποδεικτικά στοιχεία από το παρελθόν, από συγγραφείς που τον είχαν επηρεάσει, για να μας δώσει την ευκαιρία, να στοχαστούμε κι εμείς μαζί του. Το οδοιπορικό του, δεν στοχεύει στην εξερεύνηση τόπων, αλλά ανθρώπων. Δεν είναι τυχαίο που το ταξίδι του στην ενδοχώρα, είναι ένα ταξίδι αναζήτησης της εθνικής μας ταυτότητας. Ένα μωσαϊκό προσωπικών βιωμάτων από ανθρώπους που γνωρίζει και επιθυμεί να ερευνήσει τις ζωές τους για να διδαχτεί. Να διδαχτεί όμως τι; Θα έλεγα πως ο ρόλος του ως συγγραφέα εδώ είναι κοινωνιολογικός. Αναζητά απαντήσεις στις ερωτήσεις που τον βασανίζουν, καθώς έχει διαπιστώσει με λύπη, πως η χώρα και ο λαός του έχασαν στην πορεία τους την εθνική τους ταυτότητα. Ο 21ος αιώνας, μας βρίσκει σε απόλυτη αμηχανία με τα ιδεώδη και τα πιστεύω μας. Ο Ακρίβος, με ακρίβεια και απόλυτη ειλικρίνεια, δεν παραβλέπει το παραστράτημα αυτό. Απεναντίας το εκθέτει. Βασανίζεται και ο ίδιος, σαν ένας τυφλός που έχει χαθεί στις ατραπούς των ημερών. Με χαμένη την έμπνευση, με την χώρα του υπό διάλυση, ζώντας από κοντά κοσμοϊστορικά γεγονότα, χωρίς όμως να είναι σίγουρος γι΄ αυτό που βιώνει σε προσωπικό επίπεδο, αναζητά στο συλλογικό απαντήσεις για να ξεκαθαρίσει μέσα του την κρίση του να υπάρχουμε σ΄ ένα κόσμο τόσο ακατανόητο όπως ο σημερινός. Οι ήρωες που συναντά του μοιάζουν. Βιώνουν την μοναξιά που βιώνει και ο ίδιος. Ανησυχούν όσο κι αυτός. Γνωρίζει πως η κρίση, που τόσο πολύ εκθειάστηκε στις μέρες μας, δεν είναι φαινόμενο σημερινό, αλλά έχει τις απαρχές του στις αρχές του 20ου αιώνα ίσως και πιο παλιά. Ομολογώ πως βγήκα κερδισμένος από την ανάγνωση του βιβλίου αυτού. Συγκινήθηκα, προβληματίστηκα, διαπίστωσα πως δεν είναι και τόσο απλό το ζήτημα να εξηγήσεις τα βαθύτερα αίτια μια κρίσης. Ο Ακρίβος είναι πολύ συγκεκριμένος στην άποψη αυτή. Δεν το παίζει διανοούμενος που τα ξέρει όλα, αλλά προβληματίζεται και ο ίδιος. Μέσα στην πορεία του προσωπικού του οδοιπορικού, μπορεί να μην βρίσκει πάντα απαντήσεις, αλλά τουλάχιστον επηρεάζεται και διαμορφώνεται. Δεν με ενδιαφέρει αν το βιβλίο είναι αυτοβιογραφικό, μαρτυρία, ή μυθιστόρημα. Αυτό που με συναρπάζει είναι η καθαρή του ματιά και η αλήθεια που εκθέτει.

 

 

*Ο Γιώργος Λίλλης γεννήθηκε στη Γερμανία το 1974. Ένα χρόνο αργότερα με την οικογένειά του εγκαθίσταται στην Ελλάδα. Στην αρχή στην Αθήνα και μετά στο Αγρίνιο, τόπο καταγωγής του, μέχρι την επιστροφή στη Γερμανία το 1996 όπου ζει και εργάζεται από τότε. Ποιήματά του έχουν μεταφραστεί στα γερμανικά κι έχουν παρουσιαστεί σε περιοδικά και ανθολογίες του εξωτερικού. Μεταφράσεις, ποιήματα και δοκίμιά του έχουν δημοσιευτεί και σε διάφορα ελληνικά λογοτεχνικά περιοδικά (Ποίηση, Μανδραγόρας, Δέντρο, Ακτή, Γραφή). Επιμελείται ραδιοφωνικές εκπομπές στη Γερμανία στις οποίες παρουσιάζει Έλληνες ποιητές και μουσικούς (μεταξύ άλλων τους Νίκο Καββαδία, Νικόλα Άσιμο και Μίκη Θεοδωράκη). Έχει μεταφράσει στα ελληνικά Βισλάβα Σιμπόρσκα, Έριχ Φριντ, Λι Τάι Πε καθώς και Ινδιάνους ποιητές.
Έργα του: 'Ίχνη στο χιόνι (μυθιστόρημα 2012), Μικρή διαθήκη (ποιήματα 2012)Τα όρια του λαβυρίνθου (ποιήματα, 2008), Στο σκοτάδι μετέωρος (ποιήματα, 2003), Η χώρα των κοιμώμενων υδάτων (ποιήματα, 2001), Το δέρμα της νύχτας (ποιήματα, 1999).